Al jaren, loop ik rond met rugklachten. Een aandenken, dat ik heb overgehouden aan twee bevallingen van mijn kinderen, die blijkbaar nogal haast hadden om op deze aarde te willen komen. Voor de beeldvorming: mijn jongste is inmiddels bijna 7.

Al zeven jaar lang ervaar ik een zeurende pijn in mijn onderrug. Meestal continue aanwezig soms wat heviger, en meestal groeiende gedurende het einde van het jaar. Drukte, stress, veel autorijden, niet voldoende rust, het resulteerde in de maand december al een paar keer in spit, waardoor ik de feestdagen als een oma van 90 langs de kerstboom strompelde.

Cas vertelde over zijn behandelingsmogelijkheden en de klachten die hij kon verminderen en of wegnemen. Rugklachten was daar één van.

Na een fijn gesprek met Cas, liet ik aan hem de keuze welke behandeling hij voor mij het meest geschikt achtte. Fascia Release was de uitkomst.

In drie afspraken, waarbij Cas ruim de tijd voor me nam, bekeek hij mijn houding, gaf hij me oefeningen mee en legde hij voor en na foto’s vast.

Maar belangrijker, hij liet me, na elke behandeld lichaamsdeel, even het verschil voelen. Ik heb geloof ik nog nooit zo vaak “ongelooflijk, bizar, wat een verschil, hoe kan dit” en nog meer kreten van ongeloof uitgeroepen.

De behandelingen waren niet altijd heel prettig. Sommige lichaamsdelen zaten bijna letterlijk vast. Geen soepelheid te bekennen. Dat was na de behandeling wel anders. Maar af en toe heb ik geroepen dat bevallingen me makkelijker afgingen dan dit.

Ik ben nu een paar weken verder. Mijn lichaam heeft heel hard moeten werken. Ik voelde mijn rug een andere houding aannemen en vooral: ik voelde een nieuw evenwicht ontstaan.

Mijn klachten zijn nagenoeg weg en ik denk dat dit met sporten en lichamelijk soepel blijven nog verder zal verbeteren.

Cas, je bent een kei in je vakgebied en een enorm warm mens. Dankjewel!